ayfon

otobüste tepemde dikilen kız sevgilisine:

-bi iphone alamadık, herkesin var, bak. bak. bak. herkesin elinde, apaçilerde bile var!.. (kısalttım)


çocuk bayağı bunalmış bir sesle;

-kartı bi açalım alacaz dedim ya!

-ama bak. bak. bak. 



ne gösterdiğini görmedim, bunaldım, güneş vuruyor, havasız, belki kısa keser diye, 

benim de yok deyiverdim, telefonum elimdeydi. salak mıyım ne! kız elime bakıp burun kıvırdı, kendi afilli telefonunu gösterdi. ama benim internetim var dedi.


bu "baaak benim silgim kokulu" muhabbetini, ilkokulda bütün silgilerin iyi kötü sildiğini fark ederek bıraktığımızı sanıyordum.



hay seni ayfonlar kovalasın dedim ama sesim çıktı mı bilmiyorum.